Karol Urbański Patronem Szkoły

Karol Urbański (1931-1994), lekarz medycyny. Urodził się 23.05.1931 r. w Inowrocławiu. Szkołę rozpoczął w Gębicach, a ukończył ją w czasie okupacji w Milanówku, dokąd wysiedlony został wraz z rodziną. Po wyzwoleniu uczył się w Tarnowie, potem w Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1950 r. Studia rozpoczął na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Po otrzymaniu dyplomu w 1955 r. skierowany został do pracy w Wiejskim Ośrodku Zdrowia w Złotnikach Kujawskich. W tym samym roku rozpoczął pracę w Szpitalu Miejskim w Inowrocławiu.

W latach 1950-1962 był starszym asystentem w Wojewódzkim Szpitalu Dziecięcym w Bydgoszczy. Od listopada 1962 r. pełnił obowiązki ordynatora Oddziału Niemowlęcego w Szpitalu w Inowrocławiu i sprawował ją do końca życia. W 1959 r. uzyskał specjalizację I stopnia, a 5 lat później specjalizację II stopnia w zakresie chorób dziecięcych. Był współautorem kazuistycznego doniesienia naukowego rzadkiego przypadku, który wystąpił u 9-miesięcznego dziecka. Odznaczony Krzyżem Zasługi (1980 r.) i odznaką „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia” (1983 r.). Zmarł 11 kwietnia 1994 r.

Karol Urbański od 1955 r. związany był z Gminą Złotniki Kujawskie.

Przez lata służby, szczególnie na rzecz najmłodszych mieszkańców Gminy dał się poznać jako człowiek bez reszty oddany swojej pracy. Z pełnym poświęceniem niósł pomoc i ukojenie potrzebującym i cierpiącym chorym dzieciom przez 24 godziny na dobę.

Był cenionym lekarzem pediatrą, pozostawał jednocześnie człowiekiem skromnym, prostolinijnym. Zjednywał sobie ludzi wysoką kulturą osobistą. Zyskiwał sobie sympatię nie tylko wśród często nieufnych młodych pacjentów, ale także ich rodziców i swoich współpracowników.

We wspomnieniach mieszkańców tej Gminy zawsze pozostanie człowiekiem godnym szacunku i zaufania, wzorem szlachetności i odpowiedzialności za wykonywaną pracę. Jego osobowość zyskała szacunek i aprobatę młodzieży, rodziców i nauczycieli tutejszego gimnazjum, którzy spośród wielu kandydatów wybrali właśnie doktora Urbańskiego na patrona swojej szkoły. Oznacza to, że młodzi ludzie u progu swej dorosłości, w momencie kiedy kształtuje się ich charakter i wizja przyszłością chcą stawiać sobie doktora Urbańskiego za wzór do naśladowania.

 

 

 

 

Poprzedni patron szkoły – Mikołaj Kopernik

(w latach 2004 - 2017)

 

Rodzina Koperników wywodziła się ze Śląska. Ojciec astronoma – również Mikołaj – pochodził z rodziny mieszczańskiej, osiadłej już w Krakowie. Do Torunia przybył w 1456 roku. Ożenił się z Barbarą Watzenrode, a małżeństwo wprowadziło go w szeregi toruńskiego patrycjatu. Ze związku narodziło się czworo dzieci: Andrzej, Mikołaj, Barbara i Katarzyna. Mikołaj, który urodził się 19 lutego 1473 roku, był najmłodszym z rodzeństwa.

            W 1483 roku zmarł ojciec astronoma. Jego opieką zajął się zamożny wuj, brat matki, Łukasz Watzenrode, późniejszy biskup warmiński. Trafiając na wielu wybitnych ówczesnych pedagogów podczas swojej najwcześniejszej edukacji, Mikołaj z czasem rozpoczął studia w Akademii Krakowskiej, ucząc się nauk matematycznych, klasycznych i astronomii.  Znaczący wpływ na jego poglądy miały jednak późniejsze studia w Bolonii, Rzymie oraz w Padwie i Ferrarze.

Opuszczając Italię z tytułem doktora prawa kanonicznego, Mikołaj Kopernik był już przekonany o innej, prawdziwej budowie świata, w którym Słońce znajduje się pośrodku obiegających go planet, a Ziemia jest tylko jedną z nich. Jego pierwsza rozprawa „Mikołaja Kopernika o jego hipotezach ruchów niebieskich komentarzyk” nigdy się nie ukazała, ze względu na rewolucyjne tezy, które głosiła.

Kolejne lata jego pracy to sekretarzowanie przy wuju biskupie, oraz pełnienie funkcji lekarza. Po śmierci wuja Łukasza Mikołaj przeniósł się do Fromborka, gdzie w ciągu wielu lat prowadził obserwacje astronomiczne. W międzyczasie, jako kanonik kapituły warmińskiej, a następnie administrator dóbr kapituły w Olsztynie, zajmował się polityką oraz działaniami ekonomicznymi i społecznymi. Jego zdolności przyczyniły się do skutecznej obrony Olsztyna, oblężonego przez Krzyżaków, a traktat o sposobie bicia monety pruskiej postawił go w rzędzie najwybitniejszych ekonomistów odrodzenia. Czas pełnienia funkcji generalnego administratora biskupstwa Warmii pozwolił wyjść zwycięsko z najtrudniejszego okresu zgiełku wojennego, komplikacji dyplomatycznych i trudności gospodarczych. Poprzez cały ten okres Kopernik nie ustawał w pracach astronomicznych.

Po uwolnieniu się od obowiązków administratora, powoli skupiał się na swojej astronomicznej pasji, pełniąc jeszcze przez jakiś czas funkcję sekretarza kapituły, lekarza oraz doradcy w sprawach pomiędzy Polską a Krzyżakami. Jego najsłynniejsze dzieło ukończone zostało już prawdopodobnie w latach 1530-1532, ale nie od razu zostało wydane, ze względu brak poparcia w środowisku naukowym. Zapoznawali się z nim jednak jego znajomi i przyjaciele, a sława rewolucyjnej teorii rozeszła się szeroko w kręgach naukowych. Kopernik – humanista nie ograniczał się jednak w swoich działaniach do jednej dziedziny. Zajmował się również geografią i kartografią Warmii, a służbowe objazdy dóbr olsztyńskich przyczyniły się do powstania memoriału, który uwzględniał w cenie chleba wszystkie koszty jego produkcji.

Wizyta profesora matematyki uniwersytetu w Wittemberdze Jerzego Retyka w maju 1539 roku poruszyła machinę, która w ostatecznym efekcie doprowadziła do wydania traktatu „O obrotach sfer niebieskich” w 1543 roku. Mikołaj Kopernik otrzymał egzemplarz już na łożu śmierci. Zmarł 24 maja 1543 roku we Fromborku i tak został tam pochowany.

Z tą chwilą rozpoczęła się nowa faza dziejów myśli kopernikańskiej: walka postępowej ludzkości o prawdę, którą mędrzec fromborski, wielki polski astronom, przekazał swoim współczesnym oraz przyszłym pokoleniom.

 

(Na podstawie: Maria Berger, Mikołaj Kopernik. Patron Szkoły Podstawowej w Złotnikach Kujawskich. Krótki zarys życia i działalności, Złotniki Kujawskie 2004.)